Boek 'V2-VERGELTUNG' UIT DEN HAAG e.o.


... terug naar inhoudsopgave ....

Operationele inzet V2-raketten

In 1943 begon het oorlogstij voor Duitsland op vrijwel alle fronten te keren: de slag om Engeland was niet gewonnen, de duikbootoorlog miste verdere successen, Rommel werd bij El Alamein in Noordafrika door Montgomery verslagen en in Stalingrad moest Von Paulus zich met zijn 6e Leger aan de Sovjets overgeven. De Geallieerden verwierven het luchtoverwicht en vanaf de eerste maanden van 1943 werden overal in Duitsland zware bombardementen uitgevoerd op steden, fabrieksinstallaties, spoorwegknooppunten etc. Ook de oorlogsindustrie werd gebombardeerd, waaronder die van de V-wapens te Peene-münde op 17 augustus 1943.

De inzet van de zogenaamde Vergeltungswaffen [vergeldingswapens, ook wel V-wapens genoemd] was de laatste poging van het Derde Rijk om het tij weer ten gunste van Duitsland te keren. Bovendien werd de ‘totale oorlog’ uitgeroepen, waardoor de burgerbelangen en de productie voor civiele doeleinden ondergeschikt werden aan de oorlogseconomie. Ondanks de bombardementen wisten Speer en Saukel de productie van wapens tot het uiterste op te voeren door rationalisatie en de inschakeling van meer fabrieken, maar ook door roof uit de bezette landen en slavenarbeid. Aan de productie van V-wapens werd de hoogste prioriteit gegeven.

Na de eerste geslaagde proefvlucht op 3 oktober 1942, duurde het nog tot eind 1943, voordat de eerste raketten van de band konden rollen in de ondergrondse fabriek van Dora. Het was de bedoeling om de raketten vanuit West Frankrijk op Engeland af te schieten. Hiervoor werd een aantal bijzonder zwaar uitgevoerde mega-bunkers gebouwd bij Watten en Wizernes. Deze bouwactiviteiten konden voor de geallieerden uiteraard niet verborgen blijven. Aangezien er tegelijkertijd grote aantallen bunkers voor de inzet van de V1 werden gebouwd en de Engelsen door spionage reeds op de hoogte waren van de laatste raketontwikkelingen, werd besloten deze bijzondere bouwwerken stuk voor stuk te vernietigen. Hiervoor werden de zwaarste beschikbare bommen, de tallboys, afgeworpen. De bunkers werden alle zwaar beschadigd en moesten buiten gebruik gesteld worden. Op 6 juni 1944 begon met de invasie in Normandië een snelle Geallieerde opmars door West Frankrijk, waardoor de afvuurstellingen van de V1 en de V2 voor de Duitsers verloren gingen. Ondertussen werd door Duitsland een mobiele, of verplaatsbare, lanceerwijze voor de V2 uitgewerkt. Ondermeer in Blizna in Polen, werden de bedieningsmanschappen hiervoor geoefend.

Op 6 september 1944 werd de V2 voor het eerst ingezet. Het doel was Parijs, maar beide lanceringen mislukten. Twee dagen later, op 8 september 1944 werd vanuit Wassenaar de eerste raket op Londen afgevuurd. De inslag bij Chiswick was om 18.44 uur [De lokale tijd in Engeland liep één uur voor op Europese tijd]. Op 26 november 1944 werd de duizendste raket gelanceerd. Bij die gelegenheid werd een overzicht van de doelgebieden opgesteld:

Antwerpen

556

Londen

254

Norwich

43

Luik

27

Lille

25

Parijs

19

Tourcoing

19

Maastricht

19

Hasselt

13

Tournai

9

Arras

6

Cambrai

4

Mons/Bergen

3

Diest

2

Ipswich

1

Na 12 oktober 1944 werd het vuur geconcentreerd op Londen en Antwerpen, met uitzondering van de inzet tegen de brug bij Remagen.Op 27 maart 1945 viel de laatste V2 op Londen. Er waren toen 1115 treffers, waarvan 517 op Londen en 598 op andere gebieden. Ter vergelijking: in diezelfde tijd bereikten ook nog eens 2419 V1’s Londen. In en rond Antwerpen kwamen 1712 V2’s en 4248 V1’s neer.

Literatuur

Bagel-Bohlan, A.E.: Hitlers industrielle Kriegsvorbereitungen 1936-1939. Beiträge zur Wehrforschung, Band XXIV. Koblenz-Bonn, 1975.

ISBN 3-8033-0235-8.

Cuich, M.N.: Armes secrètes et ouvrages mysterieux de Dunkerque à Cherbourg. Tourcoing, 1984. ISBN 2-902883-01-3.

Graillet, L.: Liège sous les V1 et V2. Z.d.

Hautefeuille: Constructions Spéciales. Histoire de la construction par l’Organisation TODT dans le Pas de Calais et le Contentin des neufs grands sites protégés pour le tir de V-1, V-2, V-3 et la production d’oxygène liquide, 1943/1945. Z.p., 1985.

Henshall, P.: Hitler’s V-weapon sites. Sutton Publishing, 2002.

ISBN 0-7509-2607-4.

Iddekinge, P.R.A.: Nederland en België en de V-Wapens. In: Bericht van de Tweede Wereldoorlog, No. 79, p. 2211-2212.

Jungbluth, U.: Hitlers Geheimwaffen im Westerwald. Zum Einsatz der V-Waffen gegen Ende des Zweiten Weltkrieges V1, 2, 3. Werkstatt. Beitrage zum Westerwald Nr. 2. Wiesbaden, 1996. ISBN 3-0949-4839.

Ogly, B.: Doodlebugs and rockets. The battle of the flying bombs. Westerham, 1992. ISBN 1-872337-21-X.

Naar de voetnoten
Terug naar inhoudsopgave

© tekst: drs J.R. Verbeek © titel: drs. J.R. Verbeek
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in geautomatiseerde gegevensbestanden, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door foto-kopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur en uitgever. Alle vertalingsrechten, ook van de titel en afgeleiden daarvan, berusten bij de auteur.
Almere-Den Haag, 18 februari 2003